Er is geen zonde die niet vergeven kan worden na berouw te hebben getoond. Wij kunnen echter niet weten of de zonde zal worden vergeven of niet. Allah kan de zonde wel of niet vergeven na berouw te hebben getoond. Het berouw moet de voorwaarden van venijnigheid hebben. Allah belooft dat Hij het berouw zal accepteren als het op de juiste manier wordt gedaan.
Wat betreft de zonden die niet berouwvol zijn, het vereenzelvigen van deelgenoten met Allah (shirk) zal nooit worden vergeven. De andere zonden dan shirk kunnen worden vergeven.
Enkele van de belangrijkste zonden zijn als volgt:
Het toeschrijven van deelgenoten aan Allah, het doden van iemand, het belasteren van iemand dat hij/zij ontucht heeft gepleegd, het plegen van ontucht, het ontsnappen aan de islamitische jihad, het uitspreken van een bezwering, het uitgeven van het geld van een wees aan eigen behoeften, het ongehoorzaam zijn aan zijn ouders, het plegen van een zonde in het haram gebied van Makkah, het krijgen en uitgeven van rente of woeker, het stelen, het drinken van alcohol, het gokken.
Als een moslim een grote zonde begaat, wordt hij niet geacht de Islam als gelovige te hebben verlaten, tenzij hij deze veracht of negeert. Ahl as-Soennah-geleerden zijn van mening dat een moslim die een grote zonde begaat, de Islam niet verlaat en dat hij niet voor eeuwig in de Hel zal verblijven; zij zeggen dat zelfs als een moslim sterft zonder berouw te tonen, Allah hem uit Zijn vrijgevigheid zal vergeven; en dat als Hij het wenst, Hij hem in de Hel zal martelen vanwege Zijn rechtvaardigheid. (Sharhu Aqidati’t-Tahawiyya p. 370).
De grootste grote zonde is het niet aanvaarden van Allah en het met Hem vereenzelvigen van deelgenoten wat betreft Zijn persoonlijkheid, eigenschappen en daden. Dit wordt de grootste grote zonde genoemd.
“Allah vergeeft niet dat men deelgenoten met Hem vereenzelvigt, maar Hij vergeeft alles, anders aan wie Hij wil” (an-Nisa, 4/48).
Het is niet geoorloofd te wanhopen aan de barmhartigheid van Allah en door te gaan met het begaan van zonden of zonden te begaan zonder berouw te tonen en zonder bang te zijn voor Zijn marteling. Hoeveel zonden een gelovige ook begaat, hij behoort tussen vrees en hoop te zijn en hij behoort zich niet van zijn Heer af te wenden.
“O mijn dienaren die tegen hun zielen hebben gezondigd! Wanhoop niet aan de barmhartigheid van Allah. Voorzeker, Allah vergeeft alle zonden. Hij is Vergevensgezind, Genadevol”(az-Zumar, 39/53)
“Zeg tot Mijn dienaren dat Ik voorzeker Vergevensgezind, Genadevol ben en dat Mijn straf inderdaad de zwaarste straf zal zijn.” (al-Hijr, I5/50).
